Op 30 januari 2022 hadden Natalie Sinke, Mandy Wunnink (ook allebei ASICS frontrunner) en ik om 10u afgesproken bij Vrouwenpolder in Zeeland. Plan voor die dag was om lekker ontspannen door de duinen van natuurgebied “Oranjezon” hard te gaan lopen, stuk over het strand terug, dip in de zee en opwarmen bij een strandtent aan de kust. Dat was het plan. Daar hadden we alledrie heel veel zin in. Tot zover vrij duidelijk, toch?

Om stipt 10u stonden Mandy en ik dan ook op het parkeerterrein naast Natalie. Vanaf dat moment sloeg de chaos toe en werd alles alleen nog maar beter! Blijdschap om elkaar weer te zien (al moet ik toegeven dat we elkaar het weekend ervoor ook al gezien hadden…) en verheugend op een lekker stukje trailen in de zon. Maar wacht, eerst ging de achterbak van Natalie’s auto open en verrassing: nieuwe gear van ASICS! Er bleven maar spullen uit die auto komen, met als kers op de taart een trolley koffer. Die gaat heel goed van pas komen, later in het jaar met al die hardloopplannen in het verschiet.

Dus eerst maar even alles passen, kaartjes eraf en besluiten wat we als eerste aan gaan doen. Ja, als eerste, want alhoewel we komen om te lopen, is er ruimschoots tijd en gelegenheid om mooie foto’s te schieten in de nieuwe kleding. De zon schijnt, er is amper wind en we zijn er klaar voor. Even wat mooie foto’s maken. Dat even, werd dus gewoon twee uur. We lopen en rennen van hot naar her, over stukjes pad, bruggen die nergens eindigen en vlonders over het water. Telkens als we denken; oke dit is echt het laatste shot, zien we weer nieuwe mogelijkheden. We hebben ondertussen koude neuzen en vingers, want het zonnetje mag dan wel schijnen, maar het is nog steeds hartje winter en gewoon maar 6°. Even omkleden of een jasje uittrekken is best wel een frisse aangelegenheid tussen de bedrijven door.

Terug naar de auto’s om ons nu echt klaar te maken om te gaan rennen. De auto gaat weer open en het is duidelijk: chaos op de achterbank en in de achterbak van kledingstukken, schoenen, koffers etc. Omkleden in weer een nieuwe outfit (want we hebben nog niet genoeg foto’s) en klaar om te gaan. Horloges aanzetten en ik trek nog even mijn handschoenen aan, dacht ik… in mijn rechterhand mijn rechter handschoen, in mijn linker mijn bikini broekje, ook zwart...niet goed gekeken. Weer terug naar de auto, zoeken naar die linker handschoen, we zijn gewoon weer een drie kwartier verder en hebben nog geen kilometer gerend. Overigens heb ik de nieuwe ASICS Nimbus 24 hardloop schoenen gekregen en die heb ik gelijk maar aan gedaan. Een review hierover volgt binnen twee weken, ik wil ze namelijk ook even goed testen op alleen verharde ondergrond (kan alvast wel verklappen dat ik nu al uitermate tevreden ben met ze!). 

En dan, eindelijk, gaan we rennen. In slakkentempo, zeggen we tegen elkaar, want we hebben geen haast. Lekker genieten van de mooie omgeving van zandduinen, naaldbomen, de zee en de onverwachtse ontmoetingen met de mensen onderweg. Stiekem kijken we terwijl we lopen naar mooie plekjes om nog even wat foto’s te maken, dus echt hele lange stukken achter elkaar lopen we niet. We zien overal mooie (of idiote) achtergronden voor foto’s. Fijne is wel dat we navigatie hebben op te telefoon. Of, nee, toch niet. Het maakt allemaal eigenlijk niets uit, we zien wel waar we ongeveer uitkomen, we komen er wel.

Deze vibe maakt het hardlopen met elkaar zo gezellig, zo leuk en tegelijkertijd zo goed voor je gezondheid van lichaam en geest. Onderweg kletsen we wat met wandelaars, knuffelen we een schattige pup en zeggen we regelmatig tegen elkaar dat we het zo fijn hebben. Ontspannen inspannen noem ik dat, want ongemerkt lopen we wel lekker een heleboel kilometers weg! Het laatste stuk over het strand, bereiden we ons al geestelijk voor op een dip in de zee. Hij ziet er fenomenaal uit, mooie golven, weids en lichtblauw.

We zijn weer terug bij de auto’s en maken ons klaar om naar de zee te gaan. Slippers alvast aan, handdoek en schone kleding voor daarna mee en we gaan richting onze laatste uitdaging (althans op dat moment leek dat zo, de laatste uitdaging). Was even vergeten hoe groot die stranden in Zeeland zijn. Leek wel een kilometer, voordat we de zee bereikten! Heerlijk, dat water, die kou, de uitdaging ervan. Even wennen, maar al snel dobberden we lekker in dat water. Niet te lang, want onderkoeling ligt al snel op de loer en heb je niet zo snel door en we moesten uiteraard ook weer een kilometer terug lopen. Met een lekkere maaltijd en een warme drank in onze gedachten liepen we vervolgens naar de strandtent. En dat werd dus echt onze laatste uitdaging: die tent was zo druk dat er mensen buiten in de rij stonden te wachten. Daar hadden we geen zin in, dus we gingen op zoek naar een andere plek om even wat te eten en te drinken en om warm te worden. Eten was namelijk op dat moment wel essentieel, want het was ondertussen vier uur en ik had nog niets gegeten.

Voor de derde keer die dag weer terug bij de auto en het werd al snel duidelijk, er was in de buurt niets open en er zat maar 1 ding op: we gaan ieder richting huis en onderweg vinden we wel wat. Opeens zit zo’n fijne dag er dan bijna weer op. Hebben we weer herinneringen voor het leven gemaakt en gaan we met een euforisch gevoel op weg naar huis. Met het besef dat we gewoon ontzettende bofkonten zijn dat we deel uit mogen maken van de ASICS Frontrunner familie.

Denk jij, nou dit lijkt mij ook fantastisch, ik kan mij wel vinden in chaotische momenten, foto-sessies, tussendoor wat hardlopen en vooral genieten van de saamhorigheid van zo’n team? Meld je dan vanaf 7 februari aanstaande aan. Er worden weer nieuwe teamleden gezocht voor team Nederland en Belgie, dus wie weet kom/kan jij ons team versterken! De link hiervoor zal, zodra de inschrijving geopend is, onderaan deze blog en in de link op mijn instagram account te vinden.

Je kan je vanaf nu je hier aanmelden!