
Het eerste ASICS Frontrunner teamweekend van 2025 zit erop – en wat was het een bijzondere editie. Dit jaar streek het team neer in het prachtige zuiden van Nederland, in het charmante Vaals, waar de glooiende heuvels en idyllische vergezichten ons meteen in een andere wereld brachten. Extra bijzonder: het weekend viel samen met Pasen. En wat is er nu mooier dan deze feestelijke dagen door te brengen met mensen die jouw passie voor hardlopen delen? Pasen vieren met de ASICS Frontrunner family – dat geeft het geheel toch nét wat meer magie.
Op zaterdag trapten we het weekend af op een werkelijk sprookjesachtige locatie: een indrukwekkend kasteel waar we samenkwamen voor een eerste kennismaking. Maar niet zomaar een voorstelrondje – we werden gevraagd om onszelf te tekenen en daarmee te laten zien wie we zijn en wat ons beweegt. Het leverde verrassend persoonlijke en creatieve momenten op. Vanaf dat eerste moment hing er een sfeer van openheid, warmte en oprechte nieuwsgierigheid. Wat een team hebben we!
Lang konden we niet blijven zitten, want de eerste content shoot stond al op de planning. Al snel kwamen de nieuwe ASICS outfits en de nieuwe schoenen tevoorschijn. De eerste portretshoot is zeker spannend, maar geeft extra veel voldoening bij het bekijken van de mooie resultaten. Daarna trokken we het bos in – een heuvelachtig en adembenemend mooi gebied waar op datzelfde moment ook de Amstel Gold Race voor wielrenners plaatsvond. We zorgden er natuurlijk voor dat we niemand in de weg liepen, maar genoten volop van het prachtige landschap. Elke bocht en elke klim gaf weer een nieuw uitzicht – het ene nog indrukwekkender dan het andere.
Rond een uur of drie kwamen we aan bij ’t Hijgend Hert, een knusse, verscholen lunchplek midden in het bos. Tijd om op te warmen, te ontspannen en bij te praten. Gesprekken ontstonden spontaan: "Welke races staan er bij jou op de planning?" – "Welke schoenen gebruik jij voor je lange duurlopen?" – "Wat is jouw favoriete rondje als je thuis traint?" Wat een feest om met gelijkgestemden te kunnen praten over alles wat hardlopen zo mooi maakt.
Na de lunch keerden we niet meteen terug – eerst werden er nog prachtige foto's en video's gemaakt door onze vaste toppers Adrián en Andy. Zij wisten de sfeer en beweging perfect vast te leggen, en gaven de trail- en speedschoenen de aandacht die ze verdienen. Daarna was het écht tijd om in te checken bij het hotel. Hier genoten we van een moment van rust, ontspanning en herstel – met een bezoek aan de sauna, het zwembad en gewoon even niks hoeven. Wat een luxe!
Met een fris hoofd en rozige wangen van de warmte, trokken we er 's avonds op uit voor een gezamenlijk diner bij de lokale Italiaan. Pasta, pizza, lachen, verhalen delen – het voelde als één grote familiemaaltijd. En als kers op de taart sloten we de dag af met een korte wandeling door het dorp, een ijsje in de hand, en een gevoel van diepe voldoening.
Kortom: een dag vol verbinding, beweging, en inspiratie. Dit belooft veel goeds voor het komende Frontrunner-jaar!


Waar de één een iets korter nachtje dan de ander had, ging op zondagochtend al vroeg de wekker, want gelukkig hadden wij niet één, maar twee dagen die we met elkaar op konden trekken! Om 8 uur stond het ontbijt op de planning, maar wat is nou een Eerste Paasdag zonder paasfoto’s? Omdat het toch bijzonder was dat we met zo’n grote groep aanwezig waren deze Pasen, werden er dus eerst hele leuke foto’s en reels gemaakt. We kregen allemaal konijnenoren op die door Sharon geregeld waren, en na een korte instructie aan elkaar hoe je de oortjes het beste op je hoofd vast kon zetten zonder dat ze afwaaiden, konden we aan de slag om leuke foto’s te maken! Een hele bijzondere Paasdag dus!
Na de welverdiende koffies en een heerlijk ontbijt konden we ons nog even klaar maken, uitchecken (even zwaaien naar dat hele fijne bed!) en gingen we op weg naar onze laatste run & shoot. We mochten namelijk op pad naar het Drie Landen Punt! Dit was een behoorlijk stijle weg omhoog, waardoor de groep opgesplitst werd in een groep die ging wandelen, en een groep die hardlopend onderweg ging. Omdat we elkaar uiteindelijk toch weer tegenkwamen op bepaalde punten, konden we ook nog afwisselen - zo vertrokken er enkele hardlopers toch naar de wandelgroep, en konden sommige wandelaars na een korte break toch weer aansluiten bij de hardlopers. Het was ontzettend fijn dat iedereen zijn eigen tempo daarin kon vinden en het op deze manier voor iedereen een hele fijne ervaring was. Het Drie Landen Punt bleek druk bezet, wat natuurlijk te begrijpen was met het fijne weer! Na een korte shoot gingen Jo en Robert daarom in de rij staan, zodat we zeker waren van een plekje en zo toch een groepsfoto konden maken zonder dat we anderen hiermee te lang in de weg zouden staan. Als een geoliede machine konden we daarom snel door!
Het was zaak om op tijd te verzamelen bij het hotel. Daar stonden Natalie en Robert al klaar met onze lunchpakketten. De lunch zouden we eten bij het Farmer’s Golf in Teuven, want we moesten echt snel vertrekken! De wegen werden namelijk al afgelosten vanwege de Amstel Gold Race en onderweg met de auto bleek het de juiste beslissing om te vertrekken. Na de lunch kregen we een uitleg over het Farmer’s Golf - wat was de beste manier om te slaan (tegen de bal aan), hoe kwamen we over de schrikdraden heen? En niet geheel onbelangrijk - als je een koe of stier raakte kreeg je strafpunten. In het geval van de stier was het raadzaam om eerst te rennen, en dan pas de strafpunten te noteren, verzekerde de eigenaar ons al. Ook weten we nu dat het ziekenhuis 15 kilometer verderop was, maar de aanrijtijd was natuurlijk wel wat langer door de wegafzettingen. Deze hebben we gelukkig niet nodig gehad, want eenmaal verdeeld in teams bleken we toch echt een aantal natuurtalenten te hebben. Stiekem denk ik toch echt dat Daan, Dennis en Chandy dit eerder gedaan hadden. Alhoewel we voor een iemand wellicht wel of niet strafpunten hebben moeten noteren.. :-)
Het was een hele leuke ervaring, de teamspirit bleek er goed in te zitten en er is heel wat afgelachen! Ook hoorde je door de weilanden heen hoe fanatiek iedereen werd, met gejuich, gejoel en wat geschreeuw. De tijd ging sneller voorbij dan gehoopt. Voor je het weet is het alweer 4 uur en liep ons Team Weekend toch echt ten einde.
Maar er was nog één iets dat besproken moest worden! Voordat we het weekend in gingen kregen we de opdracht om thuis een paasei te versieren, in ASICS stijl. Deze werd op de Instagram pagina van ASICS FrontRunners geplaatst, in de stories, en men kon zelf aangeven welk ei de prijs verdienden. Natuurlijk waren alle eieren mooi versierd, maar er kan er maar een de winnaar zijn… Uiteindelijk was het Sharon die er met de prijs vandoor ging, en terecht ook, want dat was echt een prachtig kunstwerk geworden en de Chocoladehaas méér dan waard!
Dan moeten we bekennen dat de dag er toch écht op zit, en het tijd werd om naar huis te gaan. Gelukkig reed iedereen wel met elkaar mee en zal er nog veel nagekletst zijn onderweg. Een enorm geslaagd Team Weekend!
Rachelle & Laura



